Maart 2014

Gesjoemel met weeshuizen in Cambodja

Het is zondagavond en net heb ik een reportage gezien op de televisie van Brandpunt over gesjoemel met weeshuizen in Cambodja.
Het ging er met name om dat privé personen commerciële weeshuizen opzetten waar eigenlijk geen wezen wonen maar kinderen die eigenlijk ingehuurd worden door de eigenaar van zo’n weeshuis. Vaak krijgen de ouders daar een financiële vergoeding voor en deze kinderen blijven meestal een jaar in zo’n huis waarna ze weer terugkeren naar hun dorp, vaak zeer getraumatiseerd.
De buitenlandse, goedbedoelende toerist wordt naar zo’n weeshuis gebracht met een zeer zielig verhaal met de bedoeling om zo’n weeshuis financieel te steunen.
Er werken in zo’n weeshuis ook buitenlandse vrijwilligers die opnieuw tegen een vergoeding mogen meehelpen in het weeshuis, de toeristen denken dan dat ze goed doen voor de kinderen, ze leren hen wat, spelen met ze en natuurlijk krijgen de kinderen een knuffel.
En dit moeten de kinderen iedere week, met nieuwe verse toeristen opnieuw ondergaan. De kinderen mogen natuurlijk niet vertellen hoe de vork in de steel zit, dit zou hen alleen maar in de problemen kunnen brengen, de eigenaar van zo’n weeshuis verdient er veel geld mee.

Ik schrijf dit, niet alleen ik omdat ik daar zeer boos over ben, al heel lang trouwens want deze toestanden waren mijn niet onbekend maar ook omdat Stichting Shanka zelf ook een weeshuis (Happy Family) in Siem Reap ondersteunt en ik daar regelmatig met gasten kom.
Misschien voelen mijn gasten en u als donateur zich nu misschien ook in het ootje genomen, ook u heeft geld gedoneerd en een aantal ondersteunt nu nog steeds Shanka en dus ook het weeshuis.

Maar met 100% zekerheid durf ik te stellen dat in het weeshuis Happy Family (en gelukkig ook nog anderen) deze toestanden absoluut niet voorkomen.
Waarom ik dat zo zeker weet?

Om meerdere redenen, de belangrijkste is misschien wel dat in al die jaren dat ik daar kom, er altijd dezelfde kinderen zijn, geen mutaties van gaande en komende kinderen, al deze kinderen zitten er al heel lang wat ook te zien is op de foto’s die aan de muren hangen van toen ze nog heel klein waren.
Verder omdat de kinderen geen commerciële activiteiten hoeven te doen, geen spullen maken, geen shows opvoeren voor toeristen, nee ze mogen zichzelf zijn, spelen en naar school gaan.

Daarnaast kom ik daar zo vaak, ook op onverwachte onaangekondigde momenten en altijd zie ik daar het zelfde, een absoluut zeer liefdevolle sfeer waar de moeder echte aandacht heeft voor de kinderen en de kinderen gewoon heerlijk kind mogen zijn.

Ik hoop dat ik hiermee allen die het weeshuis in de loop der jaren hebben ondersteund een beetje mee heb gerustgesteld.