Update 2020

Het nieuwe jaar is net begonnen en dus een mooie gelegenheid om een stukje over de voortgang van Stichting Shanka te schrijven.

Tot mijn zeer grote verdriet ben ik het hele jaar niet in Vietnam en Cambodja geweest, de reden is ons allemaal wel bekend.
In Vietnam en Cambodja zijn er eigenlijk maar heel weinig Covid-19 besmettingen, dat komt niet alleen door de maatregelen die daar getroffen zijn maar vooral omdat de inwoners zich zeer strikt aan deze maatregelen houden, deels omdat ze vooral minder eigenzinnig zijn dan de Nederlanders en dus beter luisteren naar wat de overheid hen vertelt maar ook omdat men écht bang is om ziek te worden en daar eventueel aan te overlijden, de angst voor de dood is zeer groot.

Wat ook meespeelt in het tegenhouden van verdere verspreiding van het virus is dat men de buitengrenzen bijna helemaal op slot heeft gedaan, Cambodja kan je alleen maar in als je eerst 14 dagen in een aangewezen quarantaine hotel hebt verbleven en na afloop negatief getest bent.

Omdat dit de toerist veel tijd en geld kost, blijven ze massaal weg waardoor een toeristenstad als Siem Reap meer lijkt op een spookstad dan de levendige stad die het voor de pandemie was.

Voor al die mensen die werken is de toeristensector is dit natuurlijk een vreselijke ramp, hier heb je niet de financiële maatregelen en voorzieningen die wij kennen, men moet zichzelf maar zien te redden.
De meeste (jonge) werknemers hebben Siem Reap inmiddels verlaten en zijn teruggekeerd naar hun geboortedorp, dat scheelt hen in ieder geval de huur van een kamer in SR.

Een groot deel van het geld dat ze voorheen verdienden, werd altijd naar hun geboortedorp gestuurd, voor hen is die inkomstenbron volledig weggevallen, ik ben echt bang dat de armoede hierdoor alleen maar verder zal toenemen.
Voor hen hoop ik dat in de loop van 2021 dankzij het vaccineren de toeristenstroom weer op gang gaat komen waardoor zij ook weer inkomen kunnen genereren.

Ondanks het feit dat ik er niet geweest ben zijn er dit jaar fietsen aangekocht voor de Mekongdelta in Vietnam (zie verslag september) en zijn er 15 waterpompen in de omgeving geplaats.
Het weeshuis heb ik natuurlijk ook niet kunnen bezoeken maar daarvoor heb ik geld gestort naar Khemarak die dit ook heeft afgegeven bij de ‘moeder’.

En natuurlijk ga ik dit jaar gewoon weer verder met het op kleine schaal steunen van de bevolking, het is iedere keer maar een klein beetje wat ik kan doen, maar wetend dat de mensen die ik steun er blij mee maak, is dat een meer dan goede motivatie om mee door te gaan.

Dank voor allen die Stichting Shanka dit jaar gesteund hebben en hopelijk in goede gezondheid tot ziens of horens!

Frits van Norden