Weeshuis Siem Reap

In Siem Reap (Cambodja) werk ik vanaf het eerste uur samen met Bo Bo, een gids met een stralende lach en een hart van goud. Aan hem heb ik op een gegeven moment gevraagd of er misschien een doel was dat gesteund kon worden. Hij bracht mij in aanraking met een weeshuis genaamd “Happy Family” te Siem Reap, en zonder een woord teveel te zeggen, is dit ook echt een happy family. Het gezin wordt gerund door een Cambodjaanse vrouw van midden vijftig; met een hart van goud bekommert zij zich om het lot van 40 kinderen, deels wezen maar vooral vondelingen in de leeftijd van 5 tot 19 jaar.
Door armoede weten de moeders zich vaak geen raad met hun pasgeboren kind en laten het achter in het ziekenhuis. De “moeder van het weeshuis” neemt veel van deze kinderen liefdevol op in haar Happy Family.

In Cambodja zijn er honderden van deze weeshuizen, maar ik ben voor deze gevallen. De moeder is zelf ooit in de tijd van Pol Pot wees geworden en is gelukkig opgevangen door anderen. Later is ze gaan werken in een weeshuis, maar omdat zij het niet eens was met het daar gevoerde beleid (er was daar onder andere sprake van kinderhandel) besloot ze om zelf een eigen weeshuis op te richten, zonder één cent subsidie van welke instantie dan ook.

Het is echt geweldig om te zien hoe deze kinderen samen met de moeder (zo wordt deze vrouw genoemd) in een zeer harmonische sfeer het huis draaiende weten te houden. Ieder kind, van jong tot oud heeft zijn taak in het huis. In al die keren dat ik er geweest ben, heb ik nog nooit een kind gezien dat zich hieraan probeerde te onttrekken. Het gaat daar allemaal als vanzelf. Ieder kind gaat vanaf het zesde levensjaar naar school en inmiddels zijn er ook al een aantal kinderen dat studeert aan de universiteit.

Het weeshuis krijgt geen steun van de overheid en is dan ook volledig afhankelijk van giften door derden.

Toen ik daar binnen kwam, werden ze met name geholpen door een Japanner, maar omdat hij het niet alleen kon dragen, ben ik daar ook ingesprongen. Telkens als ik weer kom in Siem Reap, neem ik mijn gasten mee naar het weeshuis, natuurlijk niet zonder eerst een flinke inzameling te hebben gehouden.
Van dat geld worden dan direct allerlei levensmiddelen gekocht en aangeboden aan de moeder. Omdat de leef-omstandigheden niet echt optimaal waren, heeft de Stichting in 2009 nieuwe toilet- en doucheblokken laten aanleggen en in 2010 is er een geheel nieuwe betegelde binnen-en buitenvloer aangelegd.

Omdat er tegenwoordig geregeld geld binnen komt van derden op de bankrekening van de Stichting, kan ik naast ondersteuning in de eerste levensbehoeften ook twee kinderen laten studeren aan de universiteiten Kimly in Siem Reap en Kamra in Phnom Penh.
Met name deze laatste studie kost veel geld (circa 3.000 dollar op jaarbasis): naast de kosten van studie komen er ook kosten van huisvesting en levensonderhoud bij.

Ik heb beloofd dat zij de studie mogen afmaken, koste wat het kost !